Betekenis van:
conjunctive

conjunctive
Zelfstandig naamwoord
  • woord dat zinnen met elkaar verbindt; voegwoord
  • an uninflected function word that serves to conjoin words or phrases or clauses or sentences

Synoniemen

Hyperoniemen

Hyponiemen

conjunctive
Zelfstandig naamwoord
  • conjunctief
  • an uninflected function word that serves to conjoin words or phrases or clauses or sentences

Synoniemen

Hyperoniemen

Hyponiemen

conjunctive
Bijvoeglijk naamwoord
    • involving the joint activity of two or more
    "the conjunctive focus of political opposition"

    Synoniemen

    conjunctive
    Bijvoeglijk naamwoord
    • conjunctief
    • serving or tending to connect
    conjunctive
    Bijvoeglijk naamwoord
    • voegwoordelijk
    • serving or tending to connect