Betekenis van:
onverbiddelijk
onverbiddelijk
Bijvoeglijk naamwoord
- niet geneigd om zich door smeekbeden tot andere handelwijze te laten bewegen
"Zijn onverbiddelijke handelwijze maakte hem tot een gevreesd persoon."
onverbiddelijk
Bijvoeglijk naamwoord
- onverbiddelijk; onvermurwbaar
"een onverbiddelijk standpunt"
"een verzoek onverbiddelijk afwijzen"