Betekenis van:
opleggen

opleggen

Werkwoord

"iemand een verbod/straf opleggen"

"iemand het zwijgen opleggen"

opleggen

Werkwoord

"We hebben een nieuwe band opgelegd."

opleggen

Werkwoord

"Dexe tafel is opgelegd met mahonie."

opleggen

Werkwoord

"Hij kreeg een boete van driehonderd dollar opgelegd."

HET OPLEGGEN VAN GELDBOETES
Opleggen van schepen
voor het opleggen van straffen;
voor het opleggen van sancties, of
De interventiebureaus mogen aanvullende voorwaarden opleggen.
Verzoek tot opleggen van een exploitatieverbod
Het TSOBG kan de volgende tuchtmaatregelen opleggen:
voor het opleggen van sancties, of
De lidstaten kunnen opleggen dat de producent wordt vermeld.
het opleggen van boetes aan de aanbestedende dienst, of
De lidstaten kunnen echter extra eisen opleggen, teneinde:
De NRI’s moeten een ontbundelde toegang tot het kopersubnet opleggen.
De aanbestedende dienst kan administratieve of financiële sancties opleggen aan:
De beslissing tot het opleggen van een geldelijke sanctie:
De ordonnateur kan de aanvrager doeltreffende, evenredige en afschrikkende administratieve en financiële sancties opleggen.