Vervoeging van avouer
Onbepaalde wijs (infinitief): avouer
Frans
Duits
Présent
- j'avoue
- tu avoues
- il/elle avoue
- nous avouons
- vous avouez
- ils/elles avouent
Präsens Indikativ
- ich erkenne an
- du erkennst an
- er/sie/es erkennt an
- wir erkennen an
- ihr erkennt an
- sie erkennen an
Indicatif imparfait
- j'avouais
- tu avouais
- il/elle avouait
- nous avouions
- vous avouiez
- ils/elles avouaient
Präteritum Indikativ
- ich erkannte an
- du erkanntest an
- er/sie/es erkannte an
- wir erkannten an
- ihr erkanntet an
- sie erkannten an
Indicatif passé composé
- j'ai avoué
- tu as avoué
- il/elle a avoué
- nous avons avoué
- vous avez avoué
- ils/elles ont avoué
Perfekt Indikativ
- ich habe anerkannt
- du hast anerkannt
- er/sie/es hat anerkannt
- wir haben anerkannt
- ihr habt anerkannt
- sie haben anerkannt
Indicatif plus-que-parfait
- j'avais avoué
- tu avais avoué
- il/elle avait avoué
- nous avions avoué
- vous aviez avoué
- ils/elles avaient avoué
Plusquamperfekt Indikativ
- ich hatte anerkannt
- du hattest anerkannt
- er/sie/es hatte anerkannt
- wir hatten anerkannt
- ihr hattet anerkannt
- sie hatten anerkannt
Indicatif futur
- j'avouerai
- tu avoueras
- il/elle avouera
- nous avouerons
- vous avouerez
- ils/elles avoueront
Futur I Indikativ
- ich werde anerkennen
- du wirst anerkennen
- er/sie/es wird anerkennen
- wir werden anerkennen
- ihr werdet anerkennen
- sie werden anerkennen
Indicatif futur antérieur
- j'aurai avoué
- tu auras avoué
- il/elle aura avoué
- nous aurons avoué
- vous aurez avoué
- ils/elles auront avoué
Futur II Indikativ
- ich werde anerkannt haben
- du wirst anerkannt haben
- er/sie/es wird anerkannt haben
- wir werden anerkannt haben
- ihr werdet anerkannt haben
- sie werden anerkannt haben
Conditionnel présent
- j'avouerais
- tu avouerais
- il/elle avouerait
- nous avouerions
- vous avoueriez
- ils/elles avoueraient
Futur I Konjunktiv II
- ich würde anerkennen
- du würdest anerkennen
- er/sie/es würde anerkennen
- wir würden anerkennen
- ihr würdet anerkennen
- sie würden anerkennen
Conditionnel passé (1ère forme)
- j'aurais avoué
- tu aurais avoué
- il/elle aurait avoué
- nous aurions avoué
- vous auriez avoué
- ils/elles auraient avoué
Futur II Konjunktiv II
- ich würde anerkannt haben
- du würdest anerkannt haben
- er/sie/es würde anerkannt haben
- wir würden anerkannt haben
- ihr würdet anerkannt haben
- sie würden anerkannt haben
Subjonctif présent
- j'avoue
- tu avoues
- il/elle avoue
- nous avouions
- vous avouiez
- ils/elles avouent
Präsens Konjunktiv I
- ich erkenne an
- du erkennest an
- er/sie/es erkenne an
- wir erkennen an
- ihr erkennet an
- sie erkennen an
Subjonctif imparfait
- j'avouasse
- tu avouasses
- il/elle avouât
- nous avouassions
- vous avouassiez
- ils/elles avouassent
Präteritum Konjunktiv II
- ich erkennte an
- du erkenntest an
- er/sie/es erkennte an
- wir erkennten an
- ihr erkenntet an
- sie erkennten an
Subjonctif plus-que-parfait
- j'eusse avoué
- tu eusses avoué
- il/elle eût avoué
- nous eussions avoué
- vous eussiez avoué
- ils/elles eussent avoué
Plusquamperfekt Konjunktiv II
- ich hätte anerkannt
- du hättest anerkannt
- er/sie/es hätte anerkannt
- wir hätten anerkannt
- ihr hättet anerkannt
- sie hätten anerkannt
Impératif
- tu avoue
- nous avouons
- vous avouez
Imperativ
- du erkenne an
- wir erkennen an
- ihr erkennt an