Vervoeging van klingen
Onbepaalde wijs (infinitief): klingen
Duits
Frans
Präsens Indikativ
- er/sie/es klingt
- sie klingen
Présent
- il/elle sonne
- ils/elles sonnent
Präteritum Indikativ
- er/sie/es klang
- sie klangen
Indicatif imparfait
- il/elle sonnait
- ils/elles sonnaient
Perfekt Indikativ
- er/sie/es hat geklungen
- sie haben geklungen
Indicatif passé composé
- il/elle a sonné
- ils/elles ont sonné
Plusquamperfekt Indikativ
- er/sie/es hatte geklungen
- sie hatten geklungen
Indicatif plus-que-parfait
- il/elle avait sonné
- ils/elles avaient sonné
Futur I Indikativ
- er/sie/es wird klingen
- sie werden klingen
Indicatif futur
- il/elle sonnera
- ils/elles sonneront
Futur II Indikativ
- er/sie/es wird geklungen haben
- sie werden geklungen haben
Indicatif futur antérieur
- il/elle aura sonné
- ils/elles auront sonné
Futur I Konjunktiv II
- er/sie/es würde klingen
- sie würden klingen
Conditionnel présent
- il/elle sonnerait
- ils/elles sonneraient
Futur II Konjunktiv II
- er/sie/es würde geklungen haben
- sie würden geklungen haben
Conditionnel passé (1ère forme)
- il/elle aurait sonné
- ils/elles auraient sonné
Präsens Konjunktiv I
- er/sie/es klinge
- sie klingen
Subjonctif présent
- il/elle sonne
- ils/elles sonnent
Präteritum Konjunktiv II
- er/sie/es klänge
- sie klängen
Subjonctif imparfait
- il/elle sonnât
- ils/elles sonnassent
Plusquamperfekt Konjunktiv II
- er/sie/es hätte geklungen
- sie hätten geklungen
Subjonctif plus-que-parfait
- il/elle eût sonné
- ils/elles eussent sonné