Betekenis van:
diacritic

diacritic
Zelfstandig naamwoord
  • teken dat zinnen of zinsdelen scheidt
  • a mark added to a letter to indicate a special pronunciation

Synoniemen

Hyperoniemen

Hyponiemen

diacritic
Bijvoeglijk naamwoord
    • capable of distinguishing
    "students having superior diacritic powers"
    "the diacritic elements in culture"

    Synoniemen