Betekenis van:
imperatief
imperatief
Zelfstandig naamwoord
- de vorm waarin een werkwoord gebruikt wordt als iets zeker gedaan moet worden
imperatief
Bijvoeglijk naamwoord
- met dwang; dwingend; dwingend
Synoniemen
Hyperoniemen
Voorbeeldzinnen
- De leden van het Comité zijn niet gebonden door enig imperatief mandaat.
- Zij mogen bij de uitoefening van hun ambt niet gebonden zijn door enig imperatief mandaat. Zij oefenen dat ambt volkomen onafhankelijk uit in het algemeen belang van de Unie.
- Zij mogen bij de uitoefening van hun ambt niet gebonden zijn door enig imperatief mandaat. Zij oefenen dat ambt volkomen onafhankelijk uit in het algemeen belang van de Gemeenschap.