Betekenis van:
bonificatie

bonificatie (de ~ | meervoud bonificaties)
Zelfstandig naamwoord
  • wat iem. krijgt om hem schadeloos te stellen, resp. wat men moet betalen

Synoniemen

Hyperoniemen

Hyponiemen


Voorbeeldzinnen

  1. Om rekening te houden met de opleiding en specifieke beroepservaring van de betrokkene kan de directeur een bonificatie toestaan van één salaristrap in deze rang en de betrokkene aanwerven in salaristrap 2.
  2. In het specifieke geval van Combus baseerde het Gerecht van eerste aanleg zich op het argument dat: „de Deense staat, in plaats van de 100 miljoen DKK rechtstreeks aan de door Combus tewerkgestelde ambtenaren uit te keren, hetzelfde resultaat [had] kunnen bereiken door de wederaanstelling van die ambtenaren binnen de overheid, zonder uitkering van de specifieke bonificatie, hetgeen Combus in staat zou hebben gesteld meteen arbeidscontractanten met een privaatrechtelijke status aan te stellen”.