Betekenis van:
blunt

blunt
Bijvoeglijk naamwoord
  • vrijmoedige manier van doen
  • characterized by directness in manner or speech; without subtlety or evasion
"blunt talking and straight shooting"
"a blunt New England farmer"

Synoniemen

Hyperoniemen

blunt
Bijvoeglijk naamwoord
    • used of a knife or other blade; not sharp
    "a blunt instrument"
    blunt
    Bijvoeglijk naamwoord
      • having a broad or rounded end
      "thick marks made by a blunt pencil"
      blunt
      Bijvoeglijk naamwoord
        • devoid of any qualifications or disguise or adornment
        "the blunt truth"

        Synoniemen

        to blunt
        Werkwoord
        • dof van geest maken
        • make numb or insensitive

        Synoniemen

        Hyperoniemen

        to blunt
        Werkwoord
        • afstompen
        • make less intense
        "blunted emotions"

        Hyperoniemen

        to blunt
        Werkwoord
        • afstompen, vervlakken
        • make less lively, intense, or vigorous; impair in vigor, force, activity, or sensation
        "Terror blunted her feelings"

        Synoniemen

        Hyperoniemen

        Hyponiemen

        to blunt
        Werkwoord
          • make less sharp
          "blunt the knives"

          Hyperoniemen

          to blunt
          Werkwoord
            • make dull or blunt

            Synoniemen

            Hyperoniemen