Betekenis van:
bekennen

bekennen
Werkwoord
  • meedelen dat men schuldig is aan (een misdaad)
"kleur bekennen"
"schuld bekennen"

Synoniemen

Hyperoniemen

bekennen
Werkwoord
  • (van mannen) geslachtsgemeenschap hebben met, seksueel gebruiken
"iemand bekennen"

Synoniemen

Hyperoniemen

bekennen
Werkwoord
  • iets laak- of strafbaars toegeven
"Na een langdurig verhoor bekende hij de moord gepleegd te hebben."
bekennen
Werkwoord
  • ''niet te ~ zijn'': ontbreken, niet te vinden zijn
"We dachten hem daar aan te zullen treffen, maar hij was in geen velden of wegen te bekennen."