Betekenis van:
breken
Werkwoord
breken
(''algemeen'') in stukken uiteenvallen
"De ruit is vanmiddag gebroken."
breken
in stukken uiteen doen vallen
"Vanmiddag brak een hevige windvlaag de ruit van de voorkamer."
breken
door scheiding in stukken bewerkstelligen
"iets in stukken breken"
"iets in twee delen breken"
Hyperoniemen
Hyponiemen
breken
onopzettelijk in stukken maken
"bij iemand een potje kunnen breken"
"een glas breken"
Hyperoniemen
Hyponiemen
breken
verbreken (gewoonte, relatie)
"met ['je ouders'/'je verloofde'] breken"
"met [een traditie] breken"
Hyperoniemen
breken
vernietigen; schenden
"nood breekt wet"
"zijn woord breken"
Synoniemen
Hyperoniemen
Hyponiemen
breken
licht dat door middel van een prisma afgebogen wordt